Herdenking 19 februari 2004

Graag bieden wij hier voor diegene die niet aanwezig konden zijn, en voor hen die op het gemak nog even de teksten willen lezen of de video's willen zien, een terugblik op de herdenkingsdag van Pim Fortuyn.

Als organisatie willen wij de aanwezigen heel hartelijk bedanken voor hun komst naar de kerk aan de Mathenesserlaan. Laten wij zorgen dat Pim én zijn ideeën nooit vergeten worden !!!

At your service, PimFortuyn.com

Toespraken

Geachte dames en heren,

Welkom op deze heuglijke en tevens trieste dag. Heuglijk omdat wij hier samen zijn gekomen, om een fantastische, baanbrekende en spraakmakende man te herdenken: Pim Fortuyn. Triest, omdat wij nog praktisch elke dag herinnerd worden aan het 
gemis van Pim. De man, die als droom had premier van Nederland te worden. De man, die daar zo dicht bij was.

1,6 miljoen mensen hebben in mei 2002 postuum gestemd op Pim of op zijn partij. Minimaal 500.000 mensen stonden op Hemelvaartsdag 2002 langs de kant van de weg om “hun Pim” een laatste eer te bewijzen. Waar zijn zij gebleven? 
Al tijdens de verkiezingen van 2003 zijn de kiezers weer massaal teruggekeerd naar het CDA en de door Pim Fortuyn zo verfoeide PvdA. Maar natuurlijk zijn ook velen gedesillusioneerd geraakt door het geruzie en de trammelant onder de politieke erfgenamen.

Maar het kan toch niet zo zijn dat al deze mensen en kiezers Pim vergeten zijn?? Onze flamboyante dandy, die met zijn ideeën, verfrissende aanpak en ongekende talent voor het debat, de politiek weer bij de mensen terugbracht. Hij, die mensen liet genieten met zijn ‘One-man-show’, maar ongekend serieus was in zijn bedoelingen:

Zijn grote motivatie: herstel van de puinhopen van Paars. Zijn drijfveer: liefde voor Nederland en de mensen in het land. De man, die de gewone man en vrouw hoop gaf. Waar zijn al deze mensen gebleven?

Nee mensen! Wij zijn geen blinde adepten van Pim Fortuyn. Wel willen wij de herinnering aan hem levend houden. Pim is een veenbrand begonnen. Het mag gewoon niet zo zijn, dat deze uitgedoofd raakt. Het mág gewoon niet voor niets zijn geweest, dat Pim zijn leven heeft moeten geven. Vandaar dat wij, Vrienden van Pim Fortuyn, Stichting Beeld van Pim, de websites PimFortuyn.com en Team Pim-Fortuyn.nl en andere Fortuynisten, de aanwezigen alhier nog eens willen vragen om serieus stil te staan bij de vraag wat een ieder hier kan doen, om het Fortuynisme levendig te houden. We zijn het Pim gewoon verplicht!!!

Gelukkig zijn er al vele initiatieven ontplooid, waarbij het gedachtegoed van Pim wordt ondersteund en verspreid. Politici, zowel binnen de door Fortuyn opgerichte LPF, als bij andere partijen hebben al een behoorlijk aantal van zijn ideeën eigen gemaakt. Daarnaast hebben vele journalisten en columnisten met hun kritische columns, vaak met gevaar voor eigen baan, de boel op scherp gezet. Maar er is nog zoveel te doen! Het is pas het topje van de ijsberg. Want we moeten door! Voor de problemen die wij in dit land hebben, het mooie Nederland, hele drastische en verregaande maatregelen nodig zijn.

Voor hen die dat hebben onderkend, en met hun optredens het afgelopen jaar, het Fortuynisme hebben ondersteund zijn de Pim Fortuyn Awards in het leven geroepen.
De Awards zijn een eerbetoon aan de man die Nederland wakkerschudde: Pim! Maar ook zijn ze een stimulans voor politici en opinievormers, die zich verdienstelijk maken bij het uitdragen van het gedachtegoed van Pim Fortuyn, op fortuynistische wijze politiek bedrijven, lef tonen of controversiële standpunten verkondigen.

Vandaar dat we tóch een heuglijke dag van deze avond, de geboortedag van Pim, gaan maken.

Gastspreker Syp Wynia (Elsevier)

2e toespraak Hans Vervat

Lieve mensen, geachte aanwezigen,

Pim was beslist geen racist. Hij had het goed voor met álle mensen die in Nederland wonen en woonden! Met name met hen, die de zwijgende meerderheid vormen, en die door de politiek niet meer werden gezien of gehoord. Wel was hij streng en stelde hij dat mensen zich aan de heersende normen en waarden dienden aan te passen. Huidskleur, afkomst of genetische achtergrond waren geen enkel issue voor Pim. Het is om te huilen dat er anno 2004 nog steeds mensen zijn in Nederland die dat ontkennen of niet willen begrijpen.

Pim Fortuyn was in de eerste plaats idealist en realist tegelijk! Hij zag als één van de eerste mensen in, dat het op grote schaal samenbrengen van mensen met diverse culturen, religies en verschillende culturele achtergronden op termijn tot vreselijk rampen kan leiden. Alles is een kwestie van demografie (bevolkingsopbouw). Overal in de wereld waar meerdere culturen samengaan of religies kruizen, ontstaan de ons bekende brandhaarden. 
We zijn hier in West-Europa collectief gek geworden, dat we dit massaal hebben toegelaten. Wat deskundigen, agogen, psychologen en wie dan ook ons proberen wijs te maken.

Hoe verschrikkelijk is het dat Pim zijn eigen moord heeft voorzien! In televisie-optredens heeft hij het zelfs aangekondigd. Bang geworden door vele dreigementen, hate-mails en demonisering van praktisch het gehele politieke en maatschappelijke establishment had hij toch de moed en de kracht om door te gaan. Met zijn ultieme doel voor ogen.

Laten we het maar toegeven: velen van ons zijn hier vandaag onder meer dan één gemeenschappelijke noemer aanwezig. De herdenking van onze Pim Fortuyn, maar ook vanwege onze bezorgdheid over de Nederlandse en Westerse maatschappij! De bezorgdheid over onze toekomst en die van onze kinderen. Ook ik ben bedroefd en enigszins bang over de dingen die gebeuren en nog kunnen of gaan gebeuren. Nederland is haar onschuld verloren. Massaal is de afgelopen jaren het hoofd in het zand gestoken. Onder de noemer “sociaal bewogen”, het “gelijkheidsprincipe” en met name “cultuurrelativisme”.
De boodschapper is vermoord, maar de problemen zijn groter dan ooit.

Tenslotte zou ik Fortuynisten uit naam van Pim Fortuyn willen oproepen om te stoppen met onderlinge verdeeldheid of kinnesinne. Waar het omgaat is om de nalatenschap van Pim door te zetten en de problemen die wij in onze maatschappij hebben aan te pakken.
Laten wij de woorden van Pim daarom nog eens tot ons doordringen:
“AT YOUR SERVICE”.
Het is aan ons om blijvend en vooral “At Pim’s service” te zijn! Net zolang totdat we er zijn! Net zolang tot bereikt is, wat hij niet meer mocht bewerkstelligen.

Toespraak van Hans Smolders, ter introductie van Professor Smalhout

Goedenavond allemaal.

Ik wil jullie heel hartelijk bedanken dat jullie hier vanavond zijn gekomen. Want zo geven we Pim alle eer die hij verdient. Dat kan wat mij betreft niet genoeg zijn. 

Voordat ik de prijs uit ga reiken aan de beste opinie vormer, wil ik toch nog even stil staan bij Herman Dikkers, beter bekend als de butler. Deze man heeft voor de bizarre moord op onze lieve Pim jarenlang, ja met al zijn hebben en zijn houden deze man gesteund en dat mogen we ook niet vergeten.

Toespraak van Joost Eerdmans

Dames en heren,

Column in de Telegraaf van 20 februari 2004 van Rob Hoogland, genomineerde van de Pim Fortuyn Awards 2003.

Primeur!

Ik heb Jomanda zien spreken! Toegegeven, ik heb haar niet horen spreken. Zij zat een meter of zeven van mij af. Maar ik zag haar lippen bewegen toen de pastoor van de kathedraal van de H.H. Sint Laurentius en Elisabeth in Rotterdam de beminde gelovigen had verzocht te bidden. Je hoefde echt geen gediplomeerd liplezer te zijn om te zien dat zij meebad.

Nu hééft zij sinds deze week ook wel weer iets om voor te bidden. Of zou de Heilige Maagd, toen zij Jomanda gebood een half jaar lang haar mond te houden, haar toen soms meteen ook hebben medegedeeld dat het aanroepen van de naam des Heren niét onder die zwijgplicht viel? Zou kunnen.

God en Maria hadden nu eenmaal een heel speciale relatie. 
Samen met een paar honderd anderen bevond het medium zich in die Rotterdamse kerk om op de dag dat Pim Fortuyn zijn 56e verjaardag zou hebben gevierd - donderdag 19 februari - de uitreiking van de Pim Fortuyn-Awards aan Joost Eerdmans en Bob Smalhout bij te wonen, volgens een enquête respectievelijk de meest Fortuynistische politicus en opiniemaker van 2003.

„Toespraken moeten op een A4´tje passen”, zei Fortuyn zelf altijd. Daar hield men zich niet echt aan.

Maar ach, neem het de organisatoren eens kwalijk. Zij missen Pim - dat de kerk, waar ook Fortuyns uitvaartdienst plaatsvond, ondanks de talloze oproepen halfvol zat, bewijst dat de term ´uit het oog, uit het hart´ zelfs op Fortuyn van toepassing is - en wilden de herinneringen aan hem daarom wellicht zo veel mogelijk rekken. Bovendien deugden de toespraken van de prijswinnaars zelf wel. Talentje, die Eerdmans! Nu alleen nog een andere bril.

Als zo´n programma zo lang duurt, heb je wel de tijd om over de dingen na te denken. Toen Pims favoriete concertpianiste Elena Bezprozvannykh haar kunsten vertoonde, liet ik bijvoorbeeld nog eens de anekdote tot mij doordringen die Simon Fortuyn mij even eerder had verteld.

„Wij gingen bijna nooit bij elkaar op verjaardagsvisite”, zei hij. „Maar op 19 februari 2002 belde ik mijn broer ´s avonds wel op. Pim had net dat gedoe met Leefbaar Nederland achter de rug en was doodmoe. Hij lag op bed, zei hij. In zijn eentje oesters te eten, die Herman hem serveerde.” 
Mooi beeld, van iemands laatste verjaardag.