Een land waarin burgers niet mogen meeslissen over lidmaatschap van een overkoepelende organisatie (Europese Unie) en de daaraan vastzittende munteenheid. Een land waar pure machtspolitiek wordt bedreven en waar een kleine groep mensen de dienst uitmaakt. Waar mensen kennen en deel uit maken van een politieke partij bepaalt of je in die topklasse wordt opgenomen. Waar men onderling de mooie baantjes verdeeld. Waar publiekelijk falen wordt beloond door overplaatsing naar een nog mooiere functie. Waar het "Paarse kabinet" blunder op blunder heeft gestapeld, met o.a. als dieptepunt de Srebrenica affaire, de daarop volgende doofpot, het aftreden van het "Paars II" van Wim Kok en de Parlementaire enquête.
Wat te denken van deels flink mislukte privatiseringen, in navolging van Europese trends, waarbij de KPN en NS de klok slaan. De NS is de grootste bron van ergernis en irritatie in Nederland geworden, met een totaal verouderde infrastructuur, gebrek aan personeel en een belabberde service voor steeds meer geld. De KPN heeft in een megalomane poging om met buitenlandse telecombedrijven te concurreren meer dan € 50 miljard aan schulden uitstaan. Door een megasanering, waarbij meer dan 8.000 werknemers werden ontslagen, en over de rug van de Nederlandse consument, benut de KPN haar monopolie om de tekorten snel terug te dringen.
We hebben het nog niet gehad over de failliet van de rechtsstaat. De Nederlander heeft daar geen vertrouwen meer in. Het establishment dekt elkaar in, draaideur criminelen staan snel wegens tekort aan celruimte weer op straat, de politie komt niet mee langs voor inbraken of bij overvallen op waardetransporten. Klassejustitie en vriendjespolitiek is aan de orde van de dag. De strafmaat is daarnaast zodanig laag, dat dit nauwelijks nog afschrikt. Bovendien sta je, door het tonen van een beetje goed gedrag, snel weer met een flinke strafvermindering buiten. Slachtoffers zijn in ons rechtsysteem de grote, want dubbele verliezers.
