24 april 2002 - Business Class

 

Na mijn vorige column ben ik wel erg snel op mijn wenken bediend. Het hele kabinet Kok II - PvdA, VVD en D’66 (Paars II) - is inmiddels afgetreden.
En het moet gezegd de Minister President - Wim Kok (PvdA) - heeft de verantwoordelijkheid daarvoor op een dramatische manier naar zich toegetrokken.

Jammer alleen dat hij zich nog niet een paar dagen kon inhouden. Het was zoveel mooier geweest, indien dit gebaar gekomen zou zijn na een debat in het parlement op het scherpst van de snede, waarin verantwoordelijkheden zouden zijn belegd en genomen. Maar ja, je kunt niet alles hebben, merkte mijn oude wijze moeder in dit soort kwesties immer op.

Opmerkelijk bij dit alles is wel de positie van GroenLinks en het CDA. Meneer Rosenmöller was met zijn priemende vingertje niet van het TV scherm af te slaan. En waarom eigenlijk? Zelden een laffere politieke partij gezien en een laffere politieke leider daarvan, dan GroenLinks als het gaat over militair optreden in de wereld. Of het nu gaat om een echte oorlog (de Golfoorlog en Afghanistan) of over pogingen tot vredeshandhaving. Deze partij neemt zelden of nooit ook maar enige verantwoordelijkheid op zich en als ze het doet worden er tal van rare en onrealistische achterdeurtjes opengelaten.

Zij waren voorstander van bombardementen op Servië. Ik vond het tamelijk idioot en denk het gelijk daarvan nog wel eens aan mijn zijde te krijgen. Toen het circus eenmaal aan de gang was waren ze er weer als de kippen bij om pauzes te gelasten (hetzelfde recept overigens ook in Afghanistan), want ja het geweten werd zo zwaar. Je zal daar als militairen maar mee opgescheept worden. In Screbrenica hadden zij en met name Paul Rosenmöller het natuurlijk altijd al geweten, vooraf, tijdens en achteraf. Verantwoordelijkheid hebben ze nooit aanvaard.

Ik ben benieuwd hoe de militairen van Dutchbat uit 1995 over dit nare stelletje oordelen. Ik kan me niet voorstellen dat dit veel zaaks kan zijn. Opmerkelijk vond ik wel dat de partijen van de Paarse coalitie (PvdA, VVD en D’66), die ten langen leste min of meer verantwoordelijkheid aanvaarden inzake het drama Screbrenica - het hield allemaal niet over, maar binnen Nederlandse verhoudingen was het: maar toch - GroenLinks en Rosenmöller hier zo gemakkelijk mee weg lieten komen.

Terechter zou het zijn geweest indien dit extreem linkse ventje door hen tot de orde zou zijn geroepen en geestelijk van het TV scherm zou zijn afgemept. TV blijkt overigens in deze weer een intrigerend medium te zijn. Doordat Singh Varma adept Rosenmöller niet werd tegengesproken en schaamteloos al maar weer op het TV scherm zijn goedkope politieke "gelijk" kon halen, scoort hij ook nog in de peilingen. Hij gaat omhoog in plaats van omlaag. Ik hoop dat de Paarse coalitie hier enige lessen uittrekt en hem nu eens fors aanpakt. Dat is niet eens zo moeilijk, hij behoort immers tot dezelfde politiek regentenelite, al wil hij het graag anders doen voorkomen.

Kijk de "roddelbladen" er maar op na, als het gaat om te zien hoe consequent meneer Rosenmöller is in het naleven van zijn politieke standpunten voor de bühne, als het erom gaat deze toe te passen in zijn privé leven. Een salonsocialist, is nog het meest sympathieke dat je erover kunt opmerken. Dus als je nu toch die politieke richting opwilt, stem dan op Jan Marijnissen van de SP, weet je tenminste zeker dat je krijgt wat je hoort en wat je ziet. Maar dit alles natuurlijk volstrekt terzijde.

Ook de opstelling van het CDA tot nu toe valt mij tegen. Het NIOD rapport laat er geen enkel misverstand over bestaan dat alle ellende is begonnen met de ondoordachte beslissing van Lubbers III (CDA en PvdA) om de vredesmissie in Screbrenica op zich te nemen.
Een beslissing die genomen is op emotionele gronden tegen de terechte militaire bezwaren van de legerleiding in. In die beslissing hebben naast PvdA prominenten als vice premier Kok en de minister van Defensie Ter Beek, ook de CDA prominenten, premier Lubbers en de achtereenvolgende CDA ministers van Buitenlandse Zaken Van den Broek en Kooymans een gewichtige rol gespeeld.

Het had het CDA in het algemeen en haar politieke leider Jan Peter Balkenende in het bijzonder gesierd, indien zij nog eens nadrukkelijk hun politieke medeverantwoordelijkheid hadden benadrukt in het drama Screbrenica. De afstand die het CDA tot nu toe neemt ruikt teveel naar partijpolitiek in het zicht van de verkiezingen en dat is klein, heel erg klein. Het is ook een onderschatting van de kiezer.

Ik ben ervan overtuigd dat de kiezer politici waardeert, die verantwoordelijkheid op zich nemen en fouten erkennen, veel meer dan politici die deze trachten te ontwijken. Maar misschien komt het nog in het aanstaande Kamerdebat over Screbrenica, beter laat dan nooit moet u maar denken. De oorzaak van dit alles ligt evenwel bij de halfslachtige aanpak van alle verantwoordelijke politieke partijen in deze. Indien je royaal en zonder omwegen als politieke partij jouw verantwoordelijkheid neemt, kun je ook anderen zonder omwegen de maat nemen.

Met andere woorden indien PvdA, VVD en D’66 dit royaler zouden doen en minder angstig zouden zijn voor de verkiezingen van 15 mei aanstaande, dan ook zouden zij de kracht op kunnen brengen en het morele recht hebben om zowel GroenLinks en Rosenmöller als het CDA en Jan Peter Balkenende eens even stevige te knippen en te scheren. Dan zouden de beide heren even stil moeten zitten en dat zou gerechtigheid zijn!

Het NIOD rapport maakt duidelijk dat er veel schort aan de communicatie tussen politieke en militaire leiding. Te vaak heeft de politieke leiding geen of te weinig greep op de militaire leiding. Dat kan natuurlijk niet in een parlementaire democratie. Dit beeld wordt nog eens bevestigd door het zojuist gepubliceerde rapport van de Commissie-Franssen over de relatie tussen politieke en militaire top op het ministerie van Defensie. De voor de hand liggend aanbeveling van de commissie is dat de bevelvoering over de drie krijgsmachtonderdelen - zeetroepen, luchttroepen en landtroepen - moet worden geïntegreerd in een bevelsstructuur.

Laat dat nu precies de oplossing zijn die ik, overigens veel helderder en consequenter uitgewerkt dan de Commissie-Franssen, heb aangedragen in mijn boek "De puinhopen van acht jaar Paars ". De VVD omarmt het voorstel van partijgenoot Franssen wel, maar koos ervoor mijn voorstel ter zake belachelijk en verdacht te maken met de uit de lucht gegrepen bewering dat ik Land- en Luchtmacht naar huis wilde sturen. Politiek is soms erg klein en kinderachtig.

Ik hoop dat het mij ook na 15 mei blijft lukken om me aan die gemakzuchtige en kinderachtige, en in mijn ogen verwerpelijke, cultuur te blijven onttrekken!

Pim Fortuyn