Deze column is verschenen in Sum augustus 1993
Wat ik het leuke vind aan de huidige generatie studenten is dat er zulke ondernemende types onder zitten. Ik moet er wel direct bij vertellen dat het naar mijn waarneming vrijwel altijd om mannelijke studenten gaat. Onder de vrouwelijke studenten ken ik veel hardwerkende, intelligente types, maar onderneemsters, neen, ik kan er geen enkele noemen. Ik zal een paar voorbeelden geven.
Zelf word ik nu alweer zes jaar in het land rondgereden door de Rotterdamse corpsstudenten die het chauffeurbedrijf 'James' exploiteren. Ik ben erbij geweest vanaf het prille begin. Zes jongens die gewoon een bedrijfje beginnen. In de krant hadden ze gelezen dat ik mijn universitaire werk in Groningen had neergelegd en in Rotterdam voor mezelf was begonnen. Een moeilijk begin. Ik had geen nagel om aan mijn kont te krabben. Gaat de bel in mijn flatje aan de Mariniersweg. Twee keurige jongemannen, een beetje verlegen lachend. Of ze binnen mochten komen. Daarna een uiteenzetting over hun bedrijf en of meneer Fortuyn maar even klant bij hen wilde worden. Ik schiet in de schaterlach en leg hun mijn situatie uit. Ik kan nauwelijks rondkomen en een auto kan er al helemaal niet af. Ik word schalks aangekeken en hun reactie is: wij schatten u anders in, dat komt wel goed met u.
Inderdaad, nog geen drie maanden later zitten de heren van James achter het stuur van mijn eerste, voor het doel van rustig en chique vervoer wat te snelle bolide. Het bedrijf telt inmiddels ruim veertig chauffeurs die professionele diensten op een studentikoze wijze verlenen aan tout Rotterdam dat zich bij tijd en wijle wil laten verwennen. De jongens zijn er altijd, 24 per dag, nooit ziek, nooit baaldagen, tegen een redelijke prijs. Ook in de studentensteden Groningen, Utrecht en Leiden zijn dergelijke bedrijven aanwezig. Naar ik mij heb laten vertellen tegen iets minder billijke tarieven.
Ik had de OV-studentenkaart nog niet op de plank liggen of er schoten een tweetal koeriersbedrijven als paddestoelen uit de grond. Een in Leiden en een in Groningen. De idee achter de koeriersbedijven is even intelligent als eenvoudig. Gebruik je OV-kaart voor het vervoer van pakjes waaraan persoonlijke zorg moet worden besteed. Het bedrijf in Leiden heb ik als directeur van de OV-Studentenkaart B.V. mogen inwijden. In Groningen was dat niet nodig, want daar beschikten ze over een ondernemende prins van Oranje-Nassau die de nodige publiciteit vanzelf naar zich toetrok.
En in jullie tenslotte was ik eregast op een boekpresentatie. Martijn van den Heuvel heeft gedurende anderhalf jaar alle studentensteden bezocht op zoek naar cafés en eethuizen waar je als student of jong-werkende, goedkoop en lekker kunt eten. Het resultaat is het boekwerk 'Goedkoop en lekker eten in studentensteden', uitgegeven door Bruna. Bij de presentatie merkte Martijn zelf op dat het een uitstekend geschreven boek is. En ik moet bekennen, hij heeft gelijk. Het leest lekker weg, is af en toe zelfs geestig en staat boordevol informatie over de goede en goedkope eetgelegenheden in jouw studentenstad. De leperd heeft er nog studiepunten voor los weten te peuteren. Ik heb hem bij het in ontvangst nemen van het eerste exemplaar wel gezegd dat hij die studiepunten van deze prof niet gekregen zou hebben, maar hem wel uitvoerig geprezen om zijn ondernemerschap.
Kortom een leuke generatie studenten met zakelijk ingestelde, ondernemende studenten. Daar mag je de komende jaren wel iets van verwachten. Als ze nu ook nog wat meer geïnteresseerd raken in de grote vraagstukken waar onze maatschappij mee worstelt, dan komt het wel goed met onze jongens van Jan de Wit. Nu de meisjes nog, zet haar op dames!
Deze column is verschenen in Sum augustus 1993