In Nederland - en trouwens in de gehele wereld - ontbreekt het aan een echt debat over het milieu. Het milieu is heilig en doet politici slechts vervallen in vrome, dikwijls huichelachtige, overpeinzingen en standpunten. Men praat het grote publiek graag naar de mond. En het grote publiek wil het goede, maar doet stilletjes het kwade. En geen politicus die uit is op herverkiezing wenst deze collectieve huichelarij in ronde bewoordingen aan de kaak te stellen. Het grote publiek beleidt met de mond Moeder aarde te willen bewaren en behouden voor hun kinderen en kindskinderen tot in alle eeuwen der eeuwen, amen... zo voeg ik eraan toe. Maar kom het grote publiek niet aan de vliegvakantie, niet aan de automobiliteit, niet aan de onbeperkte consumptie, want dan wendt het grote publiek zich snel van de onheilsbrenger af. Het grote publiek wil een mooi milieu, maar wenst er, opdat enkele kwartje in een lucifersdoosje na, niet voor te bloeden. Politici en milieumaffia hengelen ondertussen in dezelfde vijver en maken beide gebruik van deze collectieve hypocrisie. De milieumaffia wakkert de angst van het grote publiek aan en ontvangt daarvoor de aflaat van de grote financiële steun van particulieren en overheid. De politicus bewijst lippendienst aan het milieu en ontvangt daarvoor stemmen, geen gezeik allemaal rijk!

Dat 'milieu' inmiddels big business is geworden, waarin hele grote bedragen omgaan, dat ontgaat het aflaat-kopende grote publiek. De dames en heren milieu-maffiosi doen daar hun voordeel mee en schromen ook de private verrijking niet. De politici incasseren in stilte al dan niet financieel.
Een weerzinwekkende vertoning dus, die op den duur het milieu slechts kan schaden. De tijd is niet meer ver of de eerste grote schandalen op het gebied van milieubeheer zullen aan het licht treden. In de Rotterdamse haven hebben we zo'n schandaal zelfs al achter de rug. Een schandaal, waarbij overigens de uiterste dubieuze rol van oud-minister Neelie Kroes met de mantel der liefde is bedekt. Alleen de echte schurken voor de schermen zijn voor de kadi gesleept en in het gevang gestopt. Ondertussen heeft mevrouw de minister, als minister en later als commissaris, een vette vinger in de pap gehad en ze heeft er zelfs een leuke cent aan verdiend. De elite zorgt ervoor, met behulp van het opsporingsapparaat, dat dat niet tot op de bodem is uitgezocht, al was het maar om de lieftallige Neelie vrij te pleiten van elke blaam. Zo werkt dat niet en de cartoonist in het Rotterdams Dagblad die de euvele moed had om dit in een sexy satirische prent aan de orde te stellen, mocht rekenen op een heus proces van de kant van 'ons Neelie'. Een proces dat ze gelukkig heeft verloren. Waar blijven we tenslotte als niet meer getekend mag worden, wat eigenlijk gezegd had moeten worden.

De rechterlijke macht verdreef met deze uitspraak enigszins de geur van klasse-justitie, echter niet meer dan enigszins. En was het niet ons Neelie die op TV ons de oren van de kop zeikte over onze kinderen en kindskinderen, zo begaan was zij met het milieu. Maar toen ze er ècht iets aan kon doen, liet ze niet alleen maffiosi hun gang gaan en keek ze de verkeerde kant op, maar aanvaarde het lieftallige vrouwtje van de even schattige en lieftallige Rotterdamse burgervader, Bram Peper, daarvoor ook geen enkele verantwoordelijkheid. Laat het welzijn van onze kinderen en kindskinderen maar over aan vrouwtje Neelie, dan bent u er zeker van dat het de verkeerde kant opgaat. Maar haar bedoelingen zijn goed en dat is genoeg in het goede vaderland.

Ondertussen krijgt de milieumaffia alle ruimte met haar gestook tegen de inmiddels meer dan schone auto, met haar gezeur over het broeikaseffect, met haar dubieuze voorspellingen van milieurampen als Shell de Brentspar afzinkt, en de gevolgen van het in brand steken van de oliebronnen van Koeweit door die vreselijke dictator van Irak. Oliebronnen die met gevaar voor eigen leven door Amerikaanse mannen zijn geblust, niet door milieumaffioso Reinders. Dìe voorspelde ons een poolnacht, bleef lekker thuis en hield zich stil toen die poolnacht uitbleef.

Ben ik nu tegen een goed milieubeheer? De lieve lezer zou het haast gaan denken, maar zo is het nìet. Uiteraard ben ik voor een goed milieubeheer en voor het nadenken op de lange termijn daarover. Maar ik houd níet van struisvogelpolitiek, dus ook niet op het gebied van milieu.

Wat ik wèl wil is een zinnige discussie, die niet voortdurend door geloofsijver is beladen. Een discussie waarbij integriteit wordt voorondersteld en niet voortdurend met zalvende bezweringsformules behoeft te worden bewezen. Een discussie die het milieubeleid open trekt en uit zijn door niets en niemand gecontroleerde ivorentoren van deskundigen en daarvan gewiekst gebruikmakende handige zakenlieden.
Het ministerie van VROM is hard op weg zich eenzelfde positie te verwerven als Rijkswaterstaat, een staat binnen de staat. Er worden daar milieumaatregelen bedacht die in geen enkelen verhouding staan tot de kosten en de resultaten daarvan. Uiterst minieme verbeteringen worden afgedwongen tegen exhorbitante kosten, die de consument weer terug vindt in de prijs. Het milieubedrijfsleven spint er garen bij. Elke door hen gevraagde prijs, is een geaccepteerde prijs, gelijk die van onze automatiseringsadviseurs in de jaren tachtig. Dieven die nu met hun miljoenen - en somtijds miljarden - in zonnige oorden toeven.

De maffia van milieuorganisaties tenslotte, waant zich boven en buiten de wet. Niets gaat te ver. Zelfs de vliegbanen van Schiphol zijn niet veilig voor hun heilige verontwaardiging. Als een rechter daar anders over oordeelt en hen bestraft, dan gaan ze in hoger beroep, desnoods tot aan de Hoge Raad. En niet te vergeten, ze verdienen er een aardig belegde boterham mee in het veilige besef dat ze zoveel beter en heiliger zijn dan wij, de boerenlullen die voor dit weerzinwekkende circus in zijn geheel mogen opdraaien.

Ik wens een uitstekend milieubeleid op basis van de uitwisseling van uiterst zakelijke argumenten en ècht gecontroleerd door onze volksvertegenwoordiging, niet meer en niet minder. En ja, de kwestie Neelie Peper uitgezocht tot op de bodem!