Er is heel wat afgeneuzeld over het glazen plafond waartegen carrièrevrouwen zouden botsen in hun strijd met de mannen om de hoogste posten in bedrijfsleven, collectieve sector en politiek. Er is zelfs een heuse commissie van de SER, die zich met deze onzin onledig moet houden. Inmiddels heeft onderzoek uitgewezen dat dit plafond helemaal niet bestaat, dat er nauwelijks vrouwonvriendelijke bedrijven zijn, maar ook dat met name vrouwen met een gezin hun prioriteiten anders leggen.
11/09/2000 - Nu.nl
Er is heel wat afgeneuzeld over het glazen plafond waartegen carrièrevrouwen zouden botsen in hun strijd met de mannen om de hoogste posten in bedrijfsleven, collectieve sector en politiek. Er is zelfs een heuse commissie van de SER, die zich met deze onzin onledig moet houden. Inmiddels heeft onderzoek uitgewezen dat dit plafond helemaal niet bestaat, dat er nauwelijks vrouwonvriendelijke bedrijven zijn, maar ook dat met name vrouwen met een gezin hun prioriteiten anders leggen.
Velen van hen vinden de baan belangrijk, maar het gezin net iets belangrijker en hebben er dus niet alles voor over om de hoogste posities te bereiken. Intussen heeft dit rare gedoe wel de nodige schade aangericht. Eenieder kent ze, vrouwen die ver boven hun kunnen werken en deze positie nooit hadden bereikt als zij een man waren geweest. Maar ja, veel mannen zijn graag politiek correct, dus vooruit een vrouw, ook als deze niet beschikt over de kwaliteiten om de betreffende post te vervullen.
Een mooi voorbeeld van een benoeming van een onbekwame vrouw op een hoge post in de politiek is oma Borst van D66, vice-premier en minister van Volksgezondheid. Deze omhoog gevallen dame bakt er nu al zes jaar werkelijk niets van. Over ervaring beschikt zij inmiddels wel, want ze is zes aaneengesloten jaren minister van Volksgezondheid en het is regelrechte ramp.
Elke visie ontbreekt, het zorgveld en de politiek weten beslist niet waar deze mevrouw op afstevent met haar beleid. Elk beleid ontbreekt, ze doet maar wat en wiegt mee op de waan van de dag. Haar departement is al die jaren een chaos, wachtlijsten worden langer in plaats van korter, ondanks miljarden extra geld voor de zorg daalt deze tot een bedenkelijk niveau. Elk particulier ondernemersinitiatief in de zorg wordt door haar met weerzin begroet en dan met veel mitsen en maren toch toegelaten, niet een echte stimulans voor de beginnende zorgondernemer!
Hoe weinig gezag oma in het zorgveld heeft, moge blijken uit het optreden van de vereniging van ziekenhuizen. Deze organisatie vraagt onbeschaamd nieuwe miljarden om de wachtlijsten te doen verdwijnen, naast de honderden miljoenen die ze daarvoor al hebben gekregen en die nauwelijks resultaat hebben geboekt. Geeft oma de miljarden niet, dan mag zij, dat wil zeggen wij, stikken in haar wachtlijsten. Van haar is echter niet te verwachten dat zij, na de schavuiten over de knie te hebben gelegd, deze schaamteloze lieden subiet het gat van de deur wijst. Dat wordt weer eindeloos overleg met slappe ministeriële knieën en dan gaan ze weer naar huis met iets minder maar toch gauw een klein miljard van onze belastinggelden en geloof maar niet dat de wachtlijsten dan verdwijnen.
De monopoloïde bedrijfstak heeft gewoon belang bij wachtlijsten, dat houdt de spoeling lekker dun. Het enige dat echt helpt is geen geld meer geven en keiharde concurrentie toe laten. Dat zal de reguliere instellingen dit arrogante gedrag afleren en hen pressen een fatsoenlijk product af te leveren van hoog kwalitatief niveau. Van oma is dit niet te verwachten, oud en der dagen zat als zij is en bovenal onbekwaam. Onbekwaam als politiek leider van D66, als lijsttrekker, als vice-premier (wie heeft haar ooit in die rol gezien?) en tenslotte als minister van Volksgezondheid.
De vraag is echter hoe kan dit nu zo lang duren. Het antwoord is even simpel als onthutsend. Mevrouw Borst is een vrouw, vandaar, en bovendien is ze lid van een regeringspartij. Coalitiebelangen verhinderen het om het deze vrouw lastig te maken, laat staan aan de dijk te zetten. Men koopt het zaakje liever af door de zorgsector met nog wat miljarden te verblijden. De zorgsector is evenwel structureel dood en dood ziek, dat is dus goed geld naar kwaad geld gooien.
Maar wat geeft het, er is geld genoeg en is dat van u en mij, dus de PvdA wil ons dat ten behoeve van deze oma, waar velen letterlijk doodziek van worden, wel afhandig maken. Het is net als met een ziek bedrijf, meer geld levert geen beter product op, integendeel! Men zal de zorgbedrijfstak eerst gezond moeten maken en daarna kan er eventueel meer geld gegeven worden. In deze volgorde en niet anders!
Pim Fortuyn