14/08/2000 - Nu.nl

Het is al weer ruim tien jaar geleden dat, als door een Gods wonder, de Berlijnse Muur ineen zeeg. Ik zie de beelden nog voor me: duizenden Oost-Berlijners die door een gat in de Muur lopen, rijden er bovenop staan etc. en die als helden door de West-Berlijners worden ingehaald met bloemen, applaus en geld om wat te drinken en te eten te kopen in het vrije westen. Diep ontroerend en een waar historisch moment.

De val van de Muur verbeeldde het ineenzijgen van het hele Sovjetimperium met zijn Oost- en Midden-Europese satellietstaten, waarvan de voormalige DDR (Oost-Duitsland) de belangrijkste was.

Prominenten van onze eigen PvdA, als daar zijn Han Lammers en Ien van den Heuvel hadden tot dan een zwak gehad voor de DDR en die onmenselijke Muur verklaard tot historische noodzaak. Nimmer hebben deze vooraanstaande PvdA-ers voor deze historische misvatting hun excuses aangeboden, net zo min als zij daar door de leiding van de PvdA ooit toe zijn uitgenodigd, laat staan geprest!

Hoe onmenselijk deze Muur was en daarmee dat ijzeren gordijn en het hele politieke, militaire, maatschappelijke en economische systeem dat daarachter zat, weten we inmiddels maar al te goed.

En wie het niet wil geloven reist maar naar Berlijn om de sporen ervan te bezichtigen. Hele families ter weerszijden, die elkaar meer dan dertig jaar niet mochten zien, vanwege de zegeningen van het communisme in het algemeen en het neo-fascistische heilsrijk der DDR in het bijzonder.
En prominenten van de PvdA dit maar een historische noodzaak noemen, je moet er in al je geborneerdheid maar op komen!

Inmiddels wordt er driftig gebouwd in het centrum van Berlijn, zodat het nu de grootste bouwput van Europa is. En wat wordt het prachtig. De Rijksdag is schitterend gerenoveerd met een majestueuze moderne glazen koepel op het imposante gebouw, van waaruit de toerist een prachtig uitzicht heeft over de stad die aan zijn voeten ligt. De Bundeskanzlerei in aanbouw, alle ondersteunende diensten in het ene gebouw nog mooier dan het andere.

Een hele wijk van nieuwe ambassades wordt uit de grond gestampt, waarbij de betreffende landen hun meest vooraanstaande architecten inschakelen. De mooiste ambassade is ongetwijfeld neergezet door de Britten; imposant en toch ingetogen. Iets verderop, op de Potsdammer Platz verrijst het centrum van het kapitalisme, Mercedes Benz, Sony etc. prachtige glazen gebouwen, mooie intieme pleinen, imposant, maar met inachtneming van de menselijke maat. Hier wordt waarlijk iets schoons en super moderns geschapen.

Kortom, dit wordt zonder enige twijfel het nieuwe hart van Berlijn en wel precies op de plaats van het door de geallieerden weggebombardeerde oude hart van Berlijn, met zijn geschiedenis van Keizer, nazisme en Hitler.
Juist door het inschakelen van al die architecten uit de verschillende westerse landen tot en met Japan aan toe, geeft het nieuwe centrum die spannende internationale allure, waardoor het niet alleen de hoofdstad is van Duitsland, maar ook enigszins van de Amerikanen, de Japanners, de Russen en van ons natuurlijk, de Europeanen.

We vielen bovendien met onze neus in de boter. De onthulling van het gerestaureerde Checkpoint Charlie, als monument van de deling van de stad Dit alles op initiatief van een oude, belangrijke, joodse inwoner van de stad Berlijn. Een man die Hitler had meegemaakt, de deling had ondergaan, dit alles had overleefd en nu het finest hour van zijn leven beleefde. Heel zichtbaar werd hierdoor hoe ver weg het nazisme en communisme inmiddels zijn. De vrijheid heeft overwonnen, symbolischer kon het niet!

Intussen valt het op hoe moeilijk zowel de inwoners van West- als van Oost-Berlijn het met de nieuw verworven eenheid hebben. Beiden kraken zij gelijkelijk het nieuwe stadscentrum in wording af. Ze zien de schoonheid daarvan nog niet. Dat maakt ook duidelijk hoe diep de deling heeft gesneden in het sociale weefsel van de stad.

Maar eer we tien jaar verder zijn, zijn de stad en zijn bewoners weer een eenheid en is al het leed geleden en gedegradeerd tot oud zeer. Dan zal blijken, dat niet zozeer er een nieuwe Muur is gebouwd tussen Oost en West, maar een fantastische brug!

Mijn petje af voor het Duitse volk, dat deze prestatie even neerzet in de wereld, als voorbeeld voor alle gedeelde volken van hoe het ook kan. Het goede dat het kwade overwint. Wie had een dergelijke Duitse voorbeeldfunctie in 1945 durven voorspellen?

Pim Fortuyn