07/04/2000 - Nu.nl

Nina Brink, president van WorldOnline heeft vals gespeeld. Haar aandelen voor een flink deel verkocht, een paar maanden voor de beursgang en wel tegen het luttele bedragje van ruim 6 euro per aandeel, met de clausule dat zij 50% van de winst krijgt bij doorverkoop.

Ons Nina denkt overal aan, in de eerste plaats aan zichzelf. Ten tijde van het door haarzelf in gang gezette mediaspektakel beweerde zij bij hoog en bij laag niet geïnteresseerd te zijn in geld. Het gaat haar in het leven om andere, meer spirituele zaken. Dat blijkt nu gewoon ronduit een leugen te zijn.

Voorts heeft zij in het prospectus bij de beursgang de belegger op zijn minst misleid. Uit het prospectus kan men na enig zoeken opmaken dat Brink haar aandelen elders heeft ondergebracht, maar van verkoop is geen sprake.

Het juridische carrousel begint nu langzaam maar zeker warm te draaien. Schadeclaims worden voorbereid tegen het bankenconsortium dat WorldOnline naar de beurs bracht. En door de fameuze strafrechtadvocaat Spong wordt zelfs de mogelijkheid onderzocht van een strafproces wegens oplichting tegen het bedrijf zelf en tegen Brink.

Ik hoop dat het er allemaal van komt, want dat maakt meteen duidelijk dat dit geen tweede keer meer moet gebeuren. De Raad van Commissarissen van WorldOnline doet intussen helemaal niets. Hij heeft Brink een- en andermaal (her)bevestigd als president van het bedrijf. Men schijnt daar te denken dat dit soort spierballenvertoon op belegger indruk zal maken!

Niets is minder waar, het aandeel glijdt steeds verder weg en het enige zinnige advies dat de belegger nu nog valt te geven is: zo snel mogelijk verkopen die handel. De Raad had Nina Brink onverwijld weg moeten sturen en voorts moeten aankondigen op welke terreinen het bedrijf zijn internetactiviteiten wil ontplooien en op die terreinen ook acquisities moeten doen. Dat had indruk gemaakt en het vertrouwen van de belegger in het aandeel WorldOnline kunnen herstellen. Goed voor de belegger en meer in het algemeen goed voor het vertrouwen in de ICT-fondsen, die door alle affaires momenteel stevig onder druk staan.

Dit alles is echter niet gebeurd en de reden daarvoor is nogal simpel. Een Raad van Commissarissen behoort onafhankelijk te zijn. Hij oefent toezicht uit op het management, behartigt de belangen van bij de onderneming betrokkenen, zoals aandeelhouders, personeel en management, en draagt zorg voor de continuïteit van de onderneming.

Deze Raad heeft evenwel slechts de belangen behartigd van Nina Brink en van zichzelf natuurlijk. Commissarissen zijn gerekruteerd uit de kring van investeerders van het eerste uur in de onderneming WorldOnline. Het is aannemelijk dat zij op de hoogte waren van de verkoop voor de beursgang door Brink van een flink deel van haar aandelen. Bovendien hebben zij ook zelf flink gecasht.

Van onafhankelijkheid van de Raad en het evenwichtig behartigen van alle betrokken belangen is in de verste verte geen sprake geweest en ook nu gebeurt dit nog niet (wellicht ligt hier ook nog een mogelijkheid van een schadeclaim). Integendeel, de Raad heeft de belangen van het personeel geschaad (velen van hen zitten nu dik in de schulden door hun aandeel in het bedrijf tegen de introductiekoers van 43 euro) en bovenal heeft de Raad de belangen van de beleggers (aandeelhouders) geschaad. Door dit alles heeft de Raad de continuïteit van de onderneming nodeloos in gevaar gebracht.

Het bestuur van de beurs en het bankenconsortium valt ook het nodige aan te rekenen. Zij zijn duidelijk tekort geschoten in hun toezichthoudende en voorlichtende functie. Zij hebben het spel met de leiding van WorldOnline meegespeeld en gezien de aard van deze instellingen valt nauwelijks aannemelijk te maken dat zij naïef zijn geweest.
Dat dit alles heeft kunnen gebeuren is voor een belangrijk deel terug te brengen op de ongeëvenaarde en sterk om zich heen grijpende hebzucht van velen, inclusief de hebzuchtige belegger.

Enig wantrouwen was op zijn plaats geweest, zeker na die opgeblazen mediacampagne, die ik eerder heb omschreven als gebakken lucht. Had een bedrijf uit de oude economie bij een beursgang een sootrgelijk prospectus gepresenteerd als WorldOnline heeft gedaan, dan was het niet eens aan een beursintroductie toegekomen.

In die zin was de belegger dus wel degelijk gewaarschuwd en gaat adagium voor hen voluit op: Wie zijn kont brandt moet even op de blaren zitten!

Pim Fortuyn