21 september 2001, Business Class

Na alle euforie rond de rede van president Bush, waarin hij een keihard ultimatum aan de Talibaan stelde, is het de hoogste tijd bij deze rede enkele belangrijke kritische kanttekeningen te plaatsen. Niet dat het iets zal uithalen, maar een gewaarschuwd mens telt voor twee, moet u maar denken.

De president riep in zijn rede op tot een brede coalitie, inclusief de islamitische landen, in de langdurige strijd tegen het terrorisme, met als einddoel de overwinning van de vrije wereld en de uitroeiing van alles dat naar terrorisme zweemt en daar hand- en spandiensten aan verleent.

Een nobel doel, maar echt een beetje veel te hoog gegrepen. We mogen al heel blij zijn, indien het terrorisme enigszins wordt beteugeld. De manier waarop de VS vinden dat dit moet gebeuren stelt mij geenszins gerust. Strijd tegen het terrorisme is in de eerste plaats strijd tegen de terreurgroepen zelf en in de tweede plaats strijd tegen islamitische landen die dergelijke groepen in hun midden gedogen en/of helpen bij het volvoeren van hun heilige missie.

Als we kijken naar de massieve strijdmacht die momenteel vanuit alle delen van de wereld op weg is naar het Golfgebied, dan hoef je geen geleerde te zijn om te concluderen dat het kennelijk niet in de eerste plaats gaat om de uitschakeling van terreurgroepen, maar gewoon om een massieve militaire dreun uit te delen aan bijvoorbeeld de Talibaan. Hetgeen, door het feit dat zij dit land regeren, in de praktijk neer zal komen op een massieve dreun aan Afghanistan en zijn doodarme en onderdrukte bevolking.

De kans dat dit een kettingreactie van de terreur op zal roepen in de westerse wereld, inclusief in Nederland, is dan volop aanwezig. Er hoeft niet over te worden getwijfeld dat de Talibaan zullen oproepen en aanzetten tot een heilige oorlog tegen het westen, indien dit land militair wordt aangepakt.

Alle rethoriek ten spijt zal dit het vrije westen compleet ontregelen. Elk gevoel van veiligheid zal zijn verdwenen en onze economieën zullen zich begeven in een neerwaartse glijvlucht. Dat daar helemaal niet zo veel voor nodig is, heeft de afschuwelijke aanslag in de VS wel bewezen.

Al die slachtoffers zijn natuurlijk verschrikkelijk, maar als we er cijfermatig naar kijken dan is dat op zo’n grote bevolking natuurlijk niet veel. We hebben menig oorlog gekend en gevoerd waarin dergelijke aantallen peanuts zijn.

En toch… het hele land, de hele vrije wereld staat op zijn kop.

President Bush wil een brede coalitie en laat de islam als zodanig met rust en plaatst deze volstrekt ten onrechte buiten de wind. En ook dat geeft weinig vertrouwen voor de toekomst. Die brede coalitie zal worden gesmeed met een, vanuit onze kernnormen en -waarden bezien, buitengewoon eng land als Pakistan in het strategische hart daarvan. Een land dat in het bezit is van een atoombom, geleid wordt door een militaire dictatuur, een land ook waar de fundamentalistische islam een buitengewoon sterke positie heeft, waar de islam alom aanwezig is, waar vrouwen non exsistent zijn, een vrije pers niet bestaat en waar meer in het algemeen geen enkel respect is voor minderheden en waarin de groepen van Bin Laden steun vinden, sterker nog hun strijders opleiden en rekruteren.

Lekkere vitale bondgenoot zou ik willen opmerken! Meer in het algemeen kan worden opgemerkt dat de VS een dodelijke blinde vlek hebben voor de gevaren die de islam over de gehele wereld gezien in zich bergt.

Het zijn de VS geweest die de Talibaan en meneer Osama Bin Laden hebben bewapend, zoals ze dat ook hebben gedaan met de islamitische Albanese strijders in Macedonië, Kosovo en het Zuiden van Servië. Deze zijn nu onder het machteloze oog van de vrije wereld bezig met het etnisch en religieus zuiveren van Kosovo, Het Noorden van Macedonië en het zuiden van Servië, met als einddoel een Groot Albanese islamitische staat aan de zuid oost grens van Europa. Vanuit strategisch oogpunt voor West-Europa een huiveringwekkende gedachte en voor een land als Griekenland een regelrechte nachtmerrie!

Voor het strategisch inzicht van de VS geef ik dan ook geen dubbeltje.

De grote, de wereldvrede bedreigende kracht is de islam. Het is een vitale, agressieve en imperialistische cultuur en godsdienst. Natuurlijk zijn er ook islamieten, die geen bekeringsdrang aan de dag leggen en met ons en onder ons in vrede willen leven.

Er zijn er echter teveel die dit actief dan wel passief helemaal niet voor ogen staat. Ik zou in de hele strijd tegen het terrorisme meer vertrouwen hebben, indien daarop met een gepast militair en ideologisch antwoord op zou worden gereageerd. Het militaire antwoord zou zeer precies moeten zijn. Dat wil zeggen zoveel mogelijk alleen diegenen moeten treffen, die terreur bedrijven en voorbereiden, alsmede diegenen die daaraan actief dan wel passief hand- en spandiensten verlenen. Dat precisiewerk vereist gespecialiseerd militair optreden, het tegendeel van hetgeen nu aan de gang is.

Wat moeten we beginnen met B52 bommenwerpers tegen verspreid zittende en opererende terreurgroepen? Hebben de VS dan helemaal niets geleerd van de oorlog in Vietnam? Het allervoornaamste dat echter moet gebeuren is onze bevolkingen weerbaar maken tegen deze sluipende vijand en de veenbrand van de islam die wereldwijd woedt. Dat betekent bewustzijn van de eigen kernnormen en -waarden en weten op welke vitale punten de islam deze verwerpt, niet als godsdienst maar als politieke en sociale cultuur. Het gaat niet om het spel, maar om de knikkers. Het gaat niet om schriftgeleerde uitleg van de Koran, de schriftgeleerden gaan hun gang maar, maar om de vertaling daarvan in de praktijk van alle dag: dat wil zeggen in de omgang met minderheden, in de omgang met de democratie, in de omgang met vrijheid van meningsuiting, in de aanvaarding van de scheiding van Kerk en Staat, niet als een westerse uitvinding maar als een universeel beginsel, in de positie van vrouwen en homosexuelen.

Ook in ons land valt dan onder islamieten nog een wereld te winnen. Zo lang homosexuele (jonge) mannen nog niet kunnen uitkomen voor hun geaardheid, op straffe van een totaal sociaal en familiaal isolement, en deze moeten beleven in het geniep, in de beslotenheid van clubs, parken en parkeerplaatsen, zo lang is er nog veel mis met de positie van vrouwen en die andere kernnormen en -waarden waar wij voor staan en onze vrije samenlevingen hun fundament in hebben.

Kortom koude oorlog, geen hete, aan de wereldwijde islam en in eigen land, ideologische strijd met de islam en weten, weten en nog eens weten wat er gezegd en gedaan wordt in al die moskeeën en islamitische organisaties die ons land rijk is.

Geen heksenjacht, handen thuis, het woord als wapen!

Pim Fortuyn,
Rotterdam, 21 september 2001