12 september 2001, Business Class

Het is nu niet de tijd voor subtiliteiten. We dienen als een man te gaan staan achter het Amerikaanse volk. Het volk dat zo dapper gestreden heeft voor onze vrijheid. Ze vroegen zich niet af hoe wij het in Europa zo hadden kunnen verzieken. Ze kwamen gewoon en vochten zich een weg naar onze vrijheid. Na deze verschrikking kunnen wij niet anders doen dan solidair zijn. Solidair in het immense verdriet, de niet te vatten verbijstering en straks in de passende vergelding. Die vergelding zal onze kernnormen en waarden moeten representeren. Het zal de rechtsstaat in al zijn geledingen moeten zijn die deze klus gaat klaren.

Daarnaast ontkomen we er niet aan de barricades op te gaan om onze kernnormen en waarden uit te dragen en te beschermen. Een koude oorlog aan de Islam, de grootste bedreiging voor de wereldvrede, is onvermijdelijk. Een koude oorlog die we zullen moeten voeren in onze eigen samenlevingen.

Zoveel is inmiddels duidelijk deze terreuraanslagen waren nimmer mogelijk geweest zonder de medewerking van cruciaal personeel op de luchthavens, vanwaar deze zelfmoordvliegtuigen zijn vertrokken. Het gaat hier om door hun godsdienst totaal verblindde mensen voor wie hun eigen leven niet telt, laat staan dat van anderen. Hun wacht in hun verwrongen geesten na hun "helden" daad en dood, het martelaarschap en het paradijs met al die immer willige maagden.

Dit soort idioterie verdient een massieve ideologische bestrijding. Dat is de belangrijkste taak die ons wacht in de komende jaren en daarvoor is ieder van ons nodig. Als we duidelijk weten te maken aan eenieder die hier woont, werkt en leeft waar we voor staan maar ook wat wij uit het diepst van ons gemoed verafschuwen, dan zijn we niet alleen als volk weerbaar, maar weerhouden we ook de wijfelmoedigen onder ons van medewerking, hoe marginaal ook, aan dit soort walgelijke acties. Dan is er attent luchthavenpersoneel e.d. dat tijdig ingrijpt.

Weerbaarheid zit hem niet alleen in wapens en inlichtingendienst, maar zit hem meer in een uiterst bewuste omgang met alles wat ons in onze samenlevingen dierbaar is. Dat is wat ons is ingepeperd met deze vreselijke tragedie. Weg met het cultuurrelativisme en weg met de mentaliteit van weg met ons, weg van de onverschilligheid en weg van dat verschrikkelijke hedonisme van ikke, ikke en de rest kan stikken.

Pim Fortuyn,
Rotterdam, 12 september 2001