Rooms-Katholiek

Wilhelmus Simon Petrus Fortuyn werd op 19 februari 1948 geboren in een conservatief rooms-katholiek gezin in Velsen. Zijn schoolcarrière aan de HBS verliep voorspoedig. In 1967 behaalde hij zijn diploma. Vier jaar later gevolgd door zijn doctoraal Sociologie aan de Universiteit van Amsterdam. Aan de Universiteit van Groningen promoveerde hij in 1980 tot doctor in de Sociale Wetenschappen op de lijvige studie: 'Sociaal-economische politiek in Nederland 1945-1949'.

Zijn politiek-maatschappelijke carrière kende een voortvarende start. Eind jaren zestig werd Fortuyn actief in de Amsterdamse studentenbeweging. In 1969 werd hij lid van de Protestants Christelijk Besturenraad. Van 1970 tot 1972 doceerde hij aan Nijenrode in Breukelen. Vanaf 1972 werkte hij zestien jaar als docent in Groningen aan de faculteit Sociologie. Hij verdiende zijn geld als universitair hoofddocent sociaal-economische politiek/beleid. In 1986 werd de professor-doctor part-timemedewerker van de Sociaal Economische Raad (SER).

Na zijn vertrek uit het noorden vestigde Fortuyn zich in Rotterdam waar hij een adviesbureau oprichtte. Hij werd aangetrokken als projectleider bij de invoering van de OV-jaarkaart, een van zijn succesvolste banen (1989-1992). In de jaren erna ontpopte hij zich als boekenschrijver, columnist en wordt hij een veelgevraagde gastspreker van de Speaker's Academy.
 

Omstreden

Fortuyns pittige uitspraken deden regelmatig stof opwaaien. In het blad van de actiegroep Mileudefensie zegt hij bijvoorbeeld: "Ook in Egypte en Bangladesh kunnen ze de dijken best verhogen. Ze moeten daar eens een keer de handen uit de mouwen steken, meneer!

Dacht u dat wij die Deltawerken cadeau hadden gekregen?". Graag speelde Fortuyn de verongelijkte. Hij wist het beter, maar waande zich een profeet die naderend onheil voorspelde, maar door niemand werd geloofd. Ook Fortuyn voelde zich soms een roepende in de woestijn. 

Beschrijving Pim Fortuyn (door Speakers Academy)

Het is ondoenlijk om op een beperkte ruimte de CV van prof. dr. Pim Fortuyn (geboren 1948) te beschrijven. Dat is het lot van een workaholic die in vier richtingen heeft gestudeerd (sociologie, economie, recht en geschiedenis) Hij heeft managementervaring opgedaan bij verschillende stichtingen, wetenschappelijke instellingen en als directeur en oprichter van de BV OV-Studentenjaarkaart.

Tal van ministeries, maatschappelijke instellingen en steden hebben een beroep op hem gedaan als adviseur. Bovendien publiceerde hij een ongekend aantal wetenschappelijke artikelen en boeken. Als columnist voor Elsevier geniet hij een ongekende populariteit. Regelmatig is professor Fortuyn te zien op de tv, onder andere als gast-van-de-maand bij het programma Business Class van Harry Mens.

Pim Fortuyn is een excellente dagvoorzitter die de discussie niet schuwt. Daar waar anderen zich beperken tot het aan- en afkondigen van gasten legt Fortuyn een inhoudelijk statement af. IJzersterk waar het MKB-onderwerpen betreft. Maar net zo sterk en betrokken bij de gezondheidszorg, de informatietechnologie alsmede bij economische en politieke vraagstukken.

Als spreker is hij begenadigd en als hij eenmaal een stelling betrokken heeft dan heeft hij geen behoefte aan toeters en bellen. "Als ik spreek dan doe ik dat in het algemeen belang". Publiek en microfoon volstaan voor een exposé met handen en voeten. Een kritische wetenschapper aan het woord en de zaal zal luisteren. Ademloos.
 

Bedrijfsrisico

Oud-fractievoorzitter van de VVD, Hans Wiegel, doet eind 2001 op de site van LN de volgende observatie: "Ik ken Pim Fortuyn goed, ben zeer op hem gesteld en je kan ontzettend met hem lachen. Je bent waarschijnlijk voor of tegen hem, want hij durft natuurlijk wel bepaalde issues aan te raken, maar is ook snel ontvlambaar. Op tenen staan mag best, dat deed ik vroeger ook, maar dat is wel een extra bedrijfsrisico."
 

Pim in Politics

In augustus 2001 besloot Pim Fortuyn definitief de politiek in te gaan, nadat zijn plannen waren uitgelekt. Dit werd op 26 november 2001 bekrachtigd, toen Fortuyn onder grote belangstelling in de ledenvergadering van Leefbaar Nederland, met grote meerderheid werd gekozen. Al op 11 februari hield dit verstandhuwelijk op te bestaan, nadat het bestuur van LN Pim Fortuyn verzocht af te treden. Dit naar aanleiding van een omstreden interview in de Volkskrant.

Geknakt maar niet gebroken, besloot hij samen met enkele getrouwen en vrienden door te gaan met zijn eigen lijst: de Lijst Pim Fortuyn. Nadat op 6 maart 2002 de gemeenteraadsverkiezingen in Rotterdam met meer dan 30% van de stemmen, op onovertroffen wijze werd gewonnen, was Fortuyn vol overtuiging dat het met de landelijke verkiezingen voor de Tweede Kamer op 15 mei 2002, dit huzarenstukje zou kunnen evenaren of zelfs overtreffen. Islam

Fortuyn schreef in 1997 een boek met de niets verhullende titel'Tegen de islamisering van onze cultuur'. Dit boek veroorzaakte aardig wat ophef in Nederland. Zo waarschuwde hij dat de islam, met name via de in Nederland wonende moslims, een bedreiging vormt voor essentiële Nederlandse normen en waarden. 'Nederlanders zijn zich door hun vergevorderde individualisering niet bewust van hun culturele identiteit en de verworvenheden die daarbij horen: de scheiding van kerk en staat, de positie van de vrouw en de positie van de homoseksuelen. Hun onverschilligheid maakt Nederlanders een makkelijke en kwetsbare prooi', was de kern van Fortuyns uitspraken.

In een vraaggesprek met het Rotterdams Dagblad riep Fortuyn 28 augustus 2001 op tot een 'Koude Oorlog tegen de islam'. Nederland moet zich wapenen tegen de invloed van de islam, omdat "daarin de grootste bedreiging van de wereldvrede schuilt", vindt Fortuyn. Drie organisaties hebben naar aanleiding van de "grievende" uitspraken een klacht ingediend bij de Rotterdamse hoofdofficier van Justitie.Het is duidelijk dat bestaande politici geen antwoord hadden op de explosief stijgende komeet Fortuyn, die met zijn brutale optreden steeds meer terein won. Door Fortuyn in de hoek te drukken en te diskwalificeren als rechtse populist, werd machteloos geprobeerd om het eigen falen te verbloemen. Een zwaktebod dat later genadeloos zou worden afgestraft tijdens de Tweede Kamer verkiezingen van 15 mei 2002.
 
"De kloof" tussen burger en politiek die Fortuyn op de agenda zette, was het centrale thema van het politieke én publieke debat dat in de aanloop naar de verkiezingen en ook daarna werd gevoerd. Den Haag was het contact kwijtgeraakt met de straat. Vanaf het pluche was er geen zicht meer op de stadswijk. In acht jaar Paars leek er niets te zijn verbeterd, behalve dan de financiële staat van het land.
 

Openlijk homoseksueel

Pim Fortuyn wond geen doekjes om zijn seksuele voorkeur. Hij was een uitgesproken homoseksueel en liet dat duidelijk merken. Hij maakte er geen geheim van regelmatig darkrooms te bezoeken en een groot liefhebber van het nachtleven te zijn.

Fortuyn had eveneens een zeer eigen smaak. Dankzij een aantal optredens in de TV-show van Ivo Niehe en het spraakmakende bezoek aan Villa Felderhof in 1997, samen met Connie Breukhoven (Vanessa) kon de Nederlandse TV-kijker hiervan uitgebreid kennis nemen. Fortuyn ontwikkelde een geheel eigen, dandy-achtige stijl waarin hij zijn voorkeur voor luxe niet onder stoelen of banken stak. In een Daimler, voorgereden door zijn chauffeur, gaf Fortuyn acte de presence, bij voorkeur gekleed in kostuums van Italiaanse designontwerpers. Ook zijn dassen waren een prominente visitekaart voor Fortuyn. Met deze kleding was Fortuyn in 2002 een belangrijk deel bepalend voor de modekeuze.
 

Pim, de butler en zijn hondjes

Fortuyn in het interview met Elsevier, in september 2001:" Ver na middernacht zegt hij een beetje droevig: 'Zullen we nog een flesje wijn doen?' Alleen zijn in dat schitterende huis in Rotterdam, met een butler en een Jaguar voor de deur, het schrikt hem toch af. De man met de grootste bek van Nederland is bang voor zijn eigen stilte."

De hondjes Kenneth en Carla zijn door Pim's optredens de meest bekende hondjes van Nederland geworden. Opvallend was ook de rol die was weggelegd voor butler en chauffeur Herman, steun en toeverlaat voor Pim Fortuyn. Door zijn optredens als butler en vriend, werd hij een bekende Nederlander.
 

Fortuyn's grote liefde: Ari

Ari was zijn grote liefde. Komt er ooit een andere man? 'Er zullen best mannen in mijn leven komen, maar nooit meer op zijn niveau. Dat kom je maar een keer tegen. Van het eerste moment dat ik hem zag, wist ik: dit is mijn man. Ik haal ook veel liefde uit mijn optredens. Een zaal die mij toelaat, is een moment van liefde. Pim Fortuyn zal een premier zijn die liefheeft. Maar ik ben bereid tot concessies aan het ambt. Ik zal de clubs mijden.

'De pijn van het leven, vertel mij wat. Maar emotioneel geraspt ben ik niet. Liefde is iets gradueels. Nee mijn moeder heeft mij nooit kunnen troosten. Daar was ze zelf te krachtig voor. De enige die mij mag troosten, is Ari.'
 

Huizen in Rotterdam en Provesano

Pim Fortuyn woonde in Rotterdam aan het G.W. Burgerplein, in een chique vrijstaand huis dat hij "Palazzo di Pietro" noemde. Zijn gastvrijheid was opmerkelijk, zoals bleek in optredens in de TV-show van Ivo Niehe. Bovendien werden tijdens de verkiezingscampagne in maart en april talloze journalisten hier ontvangen. Na zijn dood werd het huis door aanhangers bedolven onder de bloemen.

Fortuyn had zijn huis erg stijlvol ingericht, onder meer met schilderijen en andere kunstobjecten. Goede smaak was één van de kenmerkende eigenschappen van Pim. Wel viel het op dat hij zelf een prominente positie in nam, met foto's en een borstbeeld.

Het is de bedoeling dat in dit huis een museum komt, evenals een studiekamer voor jonge, veelbelovende mensen die het gedachtegoed van Fortuyn blijven uitdragen. Een en ander wordt gecoördineerd door de Pim Fortuyn Foundation, een stichting die door familie en vrienden na Pim's moord is opgericht.
 

Rocca Jacoba

In Italië had Pim Fortuyn een buitenhuis in Provesano. In dit tweede huis trok Fortuyn zich regelmatig terug op zich voor te bereiden op nieuwe opdrachten of te schrijven aan zijn vele boeken. Fortuyn over zijn huis in een interview met Elservier in september 2001: "Met het geld dat ik van mijn moeder heb geërfd, ben ik nu een mooi huis in Italië aan het restaureren. In haar geest. Ik weet dat ze langskomt als het af is. Mijn moeder was een echte moeder, in de primitieve zin. Geen kwaad over haar kinderen waar anderen bij stonden. Het huis in Italië heet Rocca Jacoba. Rots en geschutstoren, naar haar naam."

Na de moord en de begrafenis is Provesano een waar pelgrimsoord geworden voor vele Nederlanders.